روزانه به میزان 1 گرم کراتین از آمینواسید های گلایسین ، آرژنین و متیونین در کبد و کلیه سنتز می شود ، به علاوه کراتین به میزان کم نیز از غذاهای حیوانی به دست می آید ، اما کراتین تنها زمانی که در مقادیر بالا از طریق مکمل دریافت شود می تواند عملکرد ورزشکاران را تقویت کند . تقریبا تمام کراتین بدن در عضلات اسکلتی و قلبی وجود دارد . کراتین با افزایش ذخایر انرژی و گلیکوژن در عضلات ، قدرت و انقباض عضلانی را افزایش می دهد. کراتین از 4 مسیر به تولید ATP و در نتیجه انرژی زایی در عضلات کمک می کند : افزایش ذخیره فسفوکراتین و در نتیجه تولید ATP در ابتدای فعالیت های شدید تسریع باز تولید فسفوکراتین بعد از ورزش جلوگیری از تخریب نوکلئوتیدهای آدنین و تجمع لاکتات افزایش ذخایر گلیکوژن در عضلات اسکلتی کراتین در ورزش های کوتاه مدت شدید و پی در پی (بدنسازی ، وزنه برداری ، کشتی ، دو یا شنای سرعتی و …) موثر تر است و علاوه بر افزایش قدرت و بهبود عملکرد ورزشی منجر به افزایش توده بدون چربی و عضلات اسکلتی نیز می شود. کراتین با دفع ترکیبات سمی منجر به رفع خستگی و دردهای عضلانی در حین ورزش شده ، تحمل فرد را نسبت به تمرینات سنگین افزایش و احتمال آسیب دیدگی حین ورزش را کاهش می دهد. این مکمل سطح فعالیت ورزشی ورزشکاران را به حداکثر ممکن می رساند. شواهدی وجود دارد که کراتین می تواند عملکرد های مغزی و حافظه کوتاه مدت را نیز بهبود بخشد . |